له له مذاکره

این روز ها بعضی روزنامه که از قضا همه آنها گروه های اصلاح طلب و کارگزاران بودند برای مذاکره رئیس جمهور ایران با اوباما هر چه در درون داشتند نشان داده و برای اظهار وادادگی خود سنگ تمام گذاشتند. در حالی که رئیس جمهور محترم به خوبی با این مسئله برخورد کرد و از موضع واقعی جمهوری اسلامی ایران صحبت کرد که جای تشکر دارد.از طرفی دیگر نگاه کلی نسبت به دستگاه دیپلماسی و بررسی عملکرد آن در موضوع سوریه را بررسی کوتاهی خواهیم نمود.

بدون نسبت خوب یا به دادن به مذاکره و اینکه آیا با اهداف انقلاب اسلامی در تضاد هست یا نه باید چند نکته را به دقت مورد توجه قرار داد و نمی توان مذاکره دو کشور ایران و امریکا را بدون دخالت کشور های دیگر در نظر گرفت و قضاوت کرد که این نکات بدین شرح است:

1- حضرت امام خمینی (ره) جمله بسیار مهمی دارند که« آخرین جنگ ما با اسلام امریکایی است» و امروز نقش آل سعود در تحولات کشور های عربی و دقبق تر کشور های خاورمیانه بسیار تعیین کننده است که نیازی به توضیح زیاد نیست و خوانندگان محترم به آن اشراف کامل دارند. اما نکته اینجاست که آیا عربستان اجازه ایجاد رابطه با ایران را به آمریکا خواهد داد؟ آیا عربستان می تواند از این رابطه را تحمل کرده و هیچ رفلکسی به آن نشان نخواهد داد؟

شاید به این طرح مسئله ایراد بگیرید که این چه حرفیست که عربستان به آمریکا اجازه خواهد داد! امریکا قدرت جهان است و این عربستان است که مطیع قدرت اول دنیا یعنی آمریکاست. اما با بررسی دقیق می توان به این نتیجه رسید این عربستان است که پشتوانه مالی امریکا برای حمله به عراق، افغانستان و دیگر کشور های منطقه است. این عربستان است که فرمانده طالبان و القائده و سلفی های سوریه است. این عربستان است که بدنبال حذف ایران است و در صورتی که امریکا بدنبال حذف جمهوری اسلامی است و می خواهد مردم ایران اسلامی داشته باشند تا به او و فعالیت های او در منطقه کاری نداشته باشند. اما آل سعود فراتر از جنگ با حکومت در ایران به دلیل مسائل نژادی و ایدئولوژیک به دنبال حزف ایران و به دست گرفتن این منطقه زیر سایه خود می باشد. در این حالت نمی توان عربستان را بدون هیچ واکنشی نسبت به این مذاکره بی تفاوت در نظر گرفت. 

روزنامه های اصلاحاتی و کارگزاران و همچنین سران آنها با همه ادعای خود در شناخت مسائل دنیا بدون توجه به نقش بازیگران مهم منطقه و فارغ از دشمنی های آنها، ذلیلانه به مذاکره با امریکا دلخوش کرده و این فرصت را بسیار مهم و شاید غیر قابل تکرار دانسته و برای انجام آن تمام تلاش خود را خرج کردند.

2- بازیگر دیگر منطقه که بزرگ ترین دشمن ملت و حکومت در ایران است و قدمت آن بیش از 2000 هزار سال می باشد و تا ایران را بر روی نقشه سیاسی جهان حذف نکند آرام نمی گیرد اسرائیل است. اسرائیل خود قدرتی پر نفوذ است که امریکا بدون هماهنگی و نظرخواهی او نمی تواند در عرصه بین المللی به مذاکره با ایران اقدام نماید و اگر مذاکره ای هم در برنامه باشد این خط قرمزی است که بر سر آن هیچ معامله ای نخواهد کرد.(همانطور که اوباما در سخنرانی خود به آن اشاره کرد)

3- مسئله دیگر این است که در جریان این مذاکره کشوری وجود دارد که در دوران جنگ سرد به عنوان قدرت شرق معرفی شده و به لحاظ اندیشه حکومت با امریکا در تضاد بوده و سال هاست که بدنبال انتقام از امریکا می باشد و فروپاشی دوران طلایی خود را از چشم او می بیند. چطور روسیه می تواند به امریکا اجازه دهد در کنار او قرار گرفته و در قلمرو او با ایران رابطه برقرار کند؟

با توجه به ابعاد ذکر شده درباره مذاکره ایران و امریکا نمی توان به انجام و یا سرانجامی که به اصطلاح رئیس جمهور مذاکره ای با نتایج برد - برد به نفع هر دو کشور صورت گرفته و مناسبات بین المللی را متحول کند.

نکته دیگری که می خواهم به آن اشاره کنم انفعال دستگاه دیپلماسی ایران نسبت به اتفاقات سوریه می باشد. امروز بشار اسد و کشور او تاوان محور مقاومت و حمایت های از ایران را می دهد. و این بر همگان پیداست که در سوریه این عربستان است که به دنبال تغییر حکومت است و نه مردم سوریه. در حالی در فضای دیپلماسی دفاع محکمی از سوریه صورت نگرفته است و این کشور روسیه و پوتین است که به عنوان حل مسائل سوریه می باشد و تمام قد به دفاع از سوریه پرداخته است که این نمی تواند به نفع سوریه و ایران باشد. زیرا مردم سوریه برای دفاع از آرمان خود و استقلال خود و به عنوان یک کشور مسلمان زیر حملات دشمنان است در حالی که روسیه به دنبال منافع خود و تثبیت قلمرو خود به دنبال حل مسائل سوریه می باشد و این ایران است باید از سوریه به دلایل بسیاری که بر همگان واضح است حمایت کرده و حضور فعال سیاسی داشته باشد تا پیروزی مسلمانان بر کفر تحقق یابد نه پیروزی کفر در مقابل کفر.